Je denkt misschien dat je telefoon naast je bed niets bijzonders doet. Maar wist je dat ruim 65% van de Nederlanders hun mobiel ’s nachts aan laten staan? Nou ja, ik ook — maandenlang. Op een gegeven moment riep m’n collega: “Waarom zet je hem niet gewoon uit, Joost?” Ik besloot de gok te wagen. Dertig nachten — telefoon op zwart, alleen ik en mijn gedachten. Wat er toen gebeurde, tja, dat had ik niet helemaal verwacht…
Waarom überhaupt je telefoon uitzetten?
We zijn eraan gewend om altijd bereikbaar te zijn. “Stel je voor dat er iets gebeurt”, roept mijn moeder altijd. De ene buurvrouw zweert bij de Niet Storen-modus, een andere bij vliegtuigstand. Maar de meesten van ons laten het toch aan, ook ’s nachts. Terwijl onderzoek van de Universiteit Utrecht liet zien: slecht slapen is bij 1 op de 3 volwassenen direct gelinkt aan smartphonegebruik. Tsja, misschien niet heel verrassend… of toch wel? Want het zit dieper.
30 nachten geen geluid, geen licht — wat er veranderde
- Ik sliep écht sneller in. Geen laatste scroll, geen prikkel van een melding, geen TikTok of Buienradar waarbij je ineens drie kwartier verder bent.
- Minder rare dromen. Geen grap. Normaal droom ik chaotisch. Nu — rustiger. Of misschien puur toeval?
- ’s Ochtends géén stress. Niet meteen nieuws, socials en werkmail. Zat ik daar om 7:00 te gapen — en gewoon even rustige koffie drinken, zonder scherm.
- Wel FOMO, vooral het eerste weekend. “Wat als iemand iets belangrijks stuurt?” Maar uiteindelijk merkte ik: 99% kan gewoon wachten.
Wat zeggen anderen? Niet iedereen wordt enthousiast…
Op werk werd ik raar aangekeken. “En als er écht spoed is, Joost?” Begrijpelijk punt. Een vriend uit Rotterdam zei: “Ik heb kinderen, voor mij niet te doen.” En mijn neef uit Groningen meldde: “Mijn dag start met weersvoorspellingen op m’n telefoon. Wat moet ik dan?”
Oké, misschien werkt het niet voor iedereen. Maar in onze vrienden-groepsapp (waar altijd iemand te laat is met antwoorden — herkenbaar?) merkte ik: ik was overdag méér gefocust én minder snel geïrriteerd. Of het psychisch is? Geen idee. In ieder geval: ik voelde me helderder en minder moe, na een week of twee.
Praktische tips (voor als je het aandurft)
- Leg je telefoon buiten de slaapkamer (in de gang — werkt bij mij top, tenzij je katten hebt die hem ontdekken, zie onder).
- Koop een ouderwetse wekker, liefst zonder gillende piep, anders wordt je partner boos.
- Waarschuw mensen die je ’s nachts écht moeten kunnen bereiken. Als iemand direct contact nodig heeft: zet de huistelefoon of vaste lijn aan, als je die nog hebt — ja, wie heeft die nog?
- Begin met één nacht per week. Geen stress, geen paniek.
Zijn er nadelen?
Heel eerlijk: ik merkte weinig gemis, behalve dan het mentale stemmetje dat continu vraagt: “Wat mis ik nu?” En als je wacht op een belangrijk bericht — tja, dan is het even spannend. Mijn collega klaagde dat haar moeder altijd laat appt over familienieuws… die moest dus even wennen.
En, werkt het echt?
Voor mij wel. Na 30 dagen merkte ik: het voelt raar, ontspannend én een beetje ouderwets. De tijd lijkt trager te gaan, ik voel me minder opgejaagd. Of het voor iedereen is? Geen idee. misschien is het gewoon wat voor controlfreaks of nostalgisten zoals ik. Maar het proberen waard — zelfs al is het maar één week.
In ieder geval: probeer het eens. Ben benieuwd wat je zelf merkt, of juist helemaal niet merkt. Deel gerust je ervaring in de reacties — misschien heb je nog een tip die ik gemist heb. In ieder geval: slaap lekker, zonder meldingen. Nou ja, tot morgen.
