Vorige maand besloot ik het te doen wat ik al jaren overwoog maar nooit durfde: 30 dagen zonder internet. Voor altijd offline gaan is nergens voor nodig — zo streng ben ik niet voor mezelf — maar een maand? Gewoon, om te zien wat er overblijft. Op dag drie zei m’n buurvrouw al dat ik gek was geworden. Misschien had ze gelijk. Maar het resultaat? Ik was écht verrast.
Waarom zou je jezelf dit aandoen?
De gemiddelde Nederlander zit inmiddels ruim 5 uur per dag online — of het nu op werk is, op de bank bij Ziggo-films, of ’s avonds in de trein, waar iedereen naar Instagram scrolt. Mijn collega’s verklaarden me dus voor gek toen ik op een maandagmorgen tijdens de koffiepauze rustig vertelde dat ik een maand offline ging.
Mijn reden? Pure nieuwsgierigheid. Zou ik me minder gestrest voelen, productiever zijn, misschien zelfs fitter? Of zou ik, zoals mijn moeder altijd zegt, “gewoon alles missen” — werkafspraken, nieuws, boodschappen van de Jumbo-app.
De eerste week: geen idee wat ik met mezelf aan moest
Ik geef toe: de eerste dagen waren een ramp. Geen nieuws-apps, geen e-mail, geen Google Maps — ja, ik ben zelfs verdwaald op weg naar een afspraak in Rotterdam Zuid. Ik kocht plots weer papieren treinkaartjes. Je hebt geen idee hoeveel dingen alleen nog maar via internet werken totdat je ze mist. Mijn agenda werd ineens niet meer automatisch bijgewerkt. Mijn bankieren-app, zelfs de DigID — allemaal verboden terrein!
Toch ontdekte ik langzaam een paar verrassende voordelen. De supermarkt (Albert Heijn aan de Westblaak) rook beter zonder oordopjes in en geen appjes te zien. En de tijd… Het leek wel alsof ik er ineens heel veel van had.
Wat veranderde in 30 dagen?
- Meer focus: Ik las eindelijk dat boek dat al maanden half onder mijn bed lag. Geen meldingen — geen afleiding.
- Betere gesprekken: Tijdens het zondagse diner bij m’n ouders kwamen we uit bij grootse familieverhalen in plaats van gênante YouTube-filmpjes.
- Creativiteit: In een opwelling ben ik weer gaan schilderen. Al kan het resultaat niet tegen een Instagram-filter op, het gaf voldoening.
- Aandacht voor kleine dingen: De geur van een bakkerij, het geluid op de markt. Misschien een beetje zweverig, maar echt — ik merkte ze wél.
Maar eerlijk is eerlijk… Het was niet alleen maar rozengeur
Sommige dingen werken gewoon niet zonder internet, punt. Belastingaangifte? Kansloos. Vrienden vergeten dat je niet Whatsappt — je mist feestjes en afspraakjes. En een medische afspraak verplaatsen bij de huisarts? Zonder online agenda een pain.
Mijn nichtje vond me overigens “ouderwets” toen ik haar kaartje stuurde in plaats van een Snapchat. Maar goed — misschien ben ik dat, of misschien ben ik een maand stuk minder gestrest.
Zou ik het anderen aanraden?
Ik weet het niet zeker. Voor sommigen werkt het, anderen zouden knettergek worden (dat zag ik in mijn vriendenkring). Maar zelfs een weekje offline gaf mij al inzicht in hoe automatisch ik mijn telefoon pak. Misschien moet je niet gelijk 30 dagen gaan — maar een zondag zonder digitale prikkels kan echt geen kwaad.
En als je het probeert: regel van tevoren alles praktisch. Denk aan een boodschappenlijstje op papier, een ov-chipkaart opgeladen aan het loket (ja, dat kan nog), en kondig je detox gewoon even aan. Hoe dan ook, je ontdekt iets nieuws — over jezelf, of over hoe digitaal alles eigenlijk is. in ieder geval heb ik mezelf een beetje beter leren kennen. Misschien is dat wel genoeg.
