Herken je dat gevoel wanneer je iets op Instagram ziet – een felroze landschap, zó intens dat je denkt: “Nou, dat is wel heel duidelijk gefotoshopt.” Toch bestaat er echt een roze zee, en zelfs nuchtere Nederlanders raken erdoor in de war. Op een verjaardag in Haarlem hoorde ik laatst iemand nog zeggen: “Dat kan toch gewoon niet, roze water?” Maar het kan dus wél. Klinkt als een gekke vakantiefoto? Wacht maar, er schuilt meer science achter dan je misschien denkt.
Roze zee? Waar vind je dat nou?
De bekendste roze zee – nouja, het is eigenlijk een groot zoutmeer – heet Lake Hillier en ligt op een afgelegen eilandje in Australië. Toch zijn er meer van dit soort plekken; Las Salinas de Torrevieja in Spanje bijvoorbeeld (mijn tante zweert bij dat zout als spa-exfoliant trouwens). Dus ja, je hoeft niet naar het einde van de wereld, al is vliegen naar Australië natuurlijk wel een bucketlist-dingetje.
Maar waarom is het water eigenlijk roze?
Heel eerlijk: toen ik voor het eerst die foto’s zag, gokte ik meteen op een filter. Of een PR-stunt. De werkelijkheid is veel simpeler (en een beetje nerdy): het zit ‘m in de bacteriën en algen. In Lake Hillier zit bijvoorbeeld de Dunaliella salina alg, die een rood pigment aanmaakt zodat ‘ie zichzelf kan beschermen tegen veel zout en zon. Daarbij doen bepaalde halobacteriën ook gezellig mee. Samen maken ze het water echt roze – geen trucje, gewoon natuur. Mijn buurman gelooft het nog steeds niet… misschien moet ik ‘m eens de wetenschappelijke studies laten zien, al weet ik niet of dat indruk maakt.
De magie (en het ongemak) van de roze zee
- Fotowaardig? Absoluut. Maar reken niet op die felroze Instagram-tinten – de kleur verandert met het zonlicht en de tijd van de dag.
- Zwemmen? In Spanje mag dat soms – in Australië meestal niet, doordat Lake Hillier beschermd gebied is. Ook eerlijk: het zout vreet aan je huid. Vraag maar aan mijn collega die haar camera liet vallen toen ze uitgleed – “dat zout droogt je handen uit tot sandpaper,” zei ze achteraf.
- Milieuschade? Goeie vraag. Door massatoerisme raken sommige locaties kwetsbaar. Dus even opletten: respect voor natuur eerst, toffe foto daarna.
Handig: hoe plan je een trip naar een roze meer?
Stel je wilt het zelf zien – de route naar Torrevieja is verrassend makkelijk, je boekt gewoon een ticket Alicante en een korte busrit brengt je er. Mijd het hoogseizoen, want de Spaanse zon maakt het warm (en druk). Voor Hillier? Tenzij je fan bent van kleine vliegtuigjes of boten zonder schaduw… Je snapt hem. Overigens: op Google Maps ziet Lake Hillier er best grijs uit. De beste tip die ik kreeg: bezoek tijdens zonsondergang, dan is de kleur intens en de hitte draaglijker. Tenminste, dat vertelde mijn zus, die er vorige zomer was met haar backpack – zij vond het magisch, maar haar foto’s waren minder “wow” dan verwacht. Reality check hoort erbij, toch?
Misverstanden & fabels (want niet alles is candy floss)
- Roze zee is géén Photoshop. Dat dachten ze in onze familieapp, maar toen werd die tante boos – zij is er namelijk zelf geweest.
- Niet elk moment is het water even roze – soms valt het kleurverschil weg als ‘t bewolkt is.
- Je wordt er niet “roze” van, geen zorgen. Al had ik stiekem gehoopt op magische Instagram-huid…
Dus, bestaat deze roze zee echt?
Nou, ik snap wel waarom toeristen doubten – het lijkt gewoon te fantastisch, zelfs voor wie gewend is aan gekke dingen in de natuur. Heb ik alles gezien wat de foto’s beloofden? Misschien niet helemaal, maar juist dát maakt het mooi. Je moet een beetje mazzel hebben, beetje goed plannen en vooral je verwachtingen niet te Instagram-hoog zetten. Maar die eerste blik over dat vreemde, zachte zoete roze… die vergeet je niet snel.
Dus — wil je zelf pink water spotten, of ben je al geweest? Laat een reactie achter of stuur je mooiste (of slechtste!) roze-meer-foto in onze groepschat. In ieder geval: soms blijkt de natuur vreemder dan Photoshop. In het echt. Nou ja, zoiets…
