Ken je dat gevoel als iets zó kleurrijk is dat je denkt: “Kan niet. Photoshop, zonder twijfel”? Zo dacht ik eerlijk gezegd zelf ook toen ik jaren geleden voor het eerst een foto van de Regenboogberg in Peru zag. Maar vorige zomer sprak een collega die er geweest was—en ja, het blijkt allemaal écht. Geen Instagramfilter, geen fotobewerking. De kleuren knallen je gewoon tegemoet, alsof iemand met een reuzenverfdoos is langsgegaan.
Wat is deze mysterieuze regenboogberg?
de lokale naam is Vinicunca (of soms “Montaña de Siete Colores”) en je vindt ‘m op ruim 5.000 meter hoogte in het zuiden van Peru. Dit betekent dus letterlijk: “Mountain of Seven Colors”. Dat klinkt als een plek uit een kinderboek, toch? Maar zoek hem op op Google Maps—hij ligt er écht.
Waarom denken zoveel toeristen dat het nep is?
- Perfecte kleuren: Die heldere banden paars, groen, geel, rood—veel mensen denken meteen aan beeldbewerking.
- Onbekend in Europa: De meeste Nederlanders horen pas sinds een paar jaar over Vinicunca.
- Plaatjes op Instagram lijken té kleurrijk: Daar worden ook nog eens vaak de filters op vol gezet. Mijn buurman zei laatst: “Dat bestaat toch niet echt, joh?”
Waar komen die kleuren vandaan?
Hier wordt het interessant. Volgens geologen (en die neem ik meestal wel serieus) zijn die felle kleuren het resultaat van duizenden jaren aan minerale afzettingen. IJzer, koper, zwavel—elk mineraal zorgt voor een andere kleur. Het is bijna als geologisch koken op grote hoogte.
Een gids waarmee ik vorig jaar appt, zei dat het uitzicht afhankelijk is van het weer—bij regen zijn de kleuren soms flets, bij zon lijken ze bizar fel. Dus heb je net pech of geluk, tja, wie zal het zeggen… misschien gewoon gokken, zoals met elke vakantie.
Hoe kom je er eigenlijk?
Het meest gangbaar: je vliegt naar Cusco, dan een vroege busrit (lees: 3 uur hobbelen). Daarna volgt een stevige hike van 6-7 kilometer de berg op. Moeilijk? Ja. Het is geen wandelingetje door het Vondelpark—denk aan hoogteziekte, koude wind, en soms lama’s die stiekem je proviand proberen te stelen.
- Neem warme, waterdichte kleding mee—ook in de zomer
- Start vroeg, anders kom je met massa’s andere toeristen aan
- Water en snacks zijn je beste vrienden boven de 4.000 meter
Is het echt de moeite waard?
Nou, tenzij je een berg-allergie hebt: absoluut. Iedereen in mijn omgeving die is geweest—van die fitte Rotterdamse collega tot m’n nicht die normaal eerder van een terraswandeling houdt—zegt dat het één van de meest bizarre natuurervaringen ooit is. Ikzelf wil volgend jaar gaan (als alles meezit), want het idee alleen al van ZO veel kleur op één plek… Nou ja, misschien ben ik te beïnvloedbaar. hoewel kan ook zijn dat ik me gewoon laat meeslepen door de mooiste reisfoto’s.
Let wel: er is een schaduwzijde
Massatoerisme is soms een probleem. Lokale bewoners verdienen aan toerisme, maar de natuur lijdt er ook onder. Recent las ik in een reisblog dat het plasticafval rond de berg flinke zorgen oplevert—zou iedereen die gaat, z’n troep meenemen…
Samengevat
De Regenboogberg is geen trucje, geen digitale illusie, maar een freaky mooi natuurverschijnsel dat je minstens één keer gezien moet hebben—als je de kans krijgt. Misschien komt het allemaal een beetje sprookjesachtig over, maar zo’n plek is echt de moeite. Dus: zou jij de regenboogberg op je bucketlist zetten? Of blijf je liever bij Texel wandelen… Laat gerust je mening achter hieronder!
