Op je zeventigste verwachten je buren waarschijnlijk dat je een keertje meegaat naar de bingo of misschien een dagje naar Scheveningen plant. Niet dat je binnenkort in een ruimteschip stapt. Maar toch is dat precies wat er nu gebeurt: een 70-jarige Nederlander wordt de oudste ruimtetoerist ooit. Ja, echt waar – vorige week stond het vol in ons groepsappje. En stiekem dacht ik: waarom niet?
Niet je standaard pensioenplan
Er zijn mensen die sparen voor een camper, een volkstuin of een abonnement op de sauna. Maar ruimtevaart—dat is andere koek. Deze man, laten we hem voor het gemak Jan noemen (al heet-ie anders), maakt er geen geheim van dat dit avontuur eigenlijk per ongeluk op zijn pad kwam. Hij won een ticket via een loting van Virgin Galactic—ja, díe van Branson. Had ik die loterij maar serieus genomen, dacht ik toen ik het nieuws hoorde.
Waarom doet iemand dit… op zijn zeventigste?
Voor Jan is het geen midlifecrisis. Volgens zijn eigen woorden: “Ik ben gewoon benieuwd hoe het voelt om even gewichtloos te zijn. Nog één keer iets bizar nieuws meemaken.” En eerlijk gezegd begrijp ik het wel. Mijn eigen vader – ook 70+ – zegt altijd dat je dingen moet doen voordat het echt niet meer kan. Maar ruimtevaart? Aan de andere kant, wie bepaalt wat op je leeftijd nog ‘normaal’ is?
- “Je bent nooit te oud om te dromen.” – Jan, ergens op een terras in Haarlem
- Zijn vrouw vond het spannend – “Ze dacht eerst dat het een 1-aprilgrap was.”
- Het medische keuringstraject was pittig, maar uiteindelijk mocht hij mee (met een fitheidsverklaring van zijn huisarts).
Eerste indrukken uit de ruimte
Het is natuurlijk niet alleen een kwestie van betalen en instappen. Er zit een hele training bij: G-krachten, noodprocedures, zelfs simulaties van gewichtloosheid. Mijn collega vertelde me dat je soms misselijk wordt van het oefenen — ik vrees dat ik daar niet voor zou slagen. Maar Jan? Die genoot. “Het voelt alsof je weer kind bent en alles voor het eerst ziet.” Misschien werkt ouder worden als een soort spiegel: steeds vaker schud je je schouders en denk je, waarom ook niet.
Voor wie is ruimtetoerisme nu echt?
Massa drie maanden geleden zou ik hebben gezegd—ruimtetoerisme is voor miljonairs met een schroefje los. Maar na dit verhaal twijfel ik. In Nederland zijn er volgens officiële cijfers inmiddels 6 mensen die ooit een ticket voor de ruimte hebben (nou ja, gekocht of gewonnen). Virgin Galactic, Blue Origin, SpaceX: ze komen steeds vaker in het nieuws. Toch zou je denken dat we er als nuchtere Hollanders wat lacherig over doen.
Maar ondertussen keek ik vorige week met mijn buurman naar de documentaire van André Kuipers. Z’n slotzin? “De aarde is maar een blauwe knikker.” Ja, je wordt stil.
Waarom dit voor jou interessant kan zijn
- Je hoeft geen astronaut te zijn om de ruimte in te gaan – tegenwoordig (bijna) iedereen kan mee
- Het inspireert om iets te doen wat buiten je comfortzone ligt
- Gewichtloosheid ervaren lijkt me eerlijk gezegd te gek—maar ik weet niet of ik het durf…
- Ouder worden betekent niet dat dromen kleiner moeten worden
In ons land, waar ‘doe maar normaal’ ongeveer het nationale motto is, zijn dit soort verhalen stiekem behoorlijk aanstekelijk. Ik betrap mezelf erop dat ik inmiddels online kijk naar de eerstvolgende ruimteloterij. Ach, misschien probeer ik het gewoon eens – of misschien droom ik voorlopig gewoon verder.
Ruimtevaart: niet alleen voor jonge dromers. Wie weet hangt uw pensioen straks aan een raket. In ieder geval heeft Jan die grens voor ons allemaal een stukje opgerekt. Wat staat nog op uw bucketlist? Laat het weten in de comments of deel dit verhaal met iemand die het nodig heeft – want ja, dromen kan zelfs als je al met pensioen bent.
