Kort geleden zat ik met een paar vrienden — allemaal verschillende nationaliteiten — op een terras in Amsterdam. Iemand zei ineens: ‘Wist je dat Fransen eigenlijk nooit met bloemen aankomen op een eerste date?’ Niemand aan tafel geloofde het. Toch klopt het, althans, meestal. De vraag is: wat brengen ze dan wél mee? En waarom doet iedereen in Nederland alsof bloemen standaard zijn?
Fransen en hun nuchtere aanpak van daten
Je kent de stereotypen: Fransen zijn romantisch, charmant en weten precies wat te zeggen. Maar als het op cadeautjes bij een eerste date aankomt, zijn ze opvallend praktisch. De meeste Franse vrienden die ik sprak — én een collega uit Lyon — vertelden dat bloemen of chocola als ‘te veel’ voelen op het eerste rendez-vous. Het wordt zelfs een beetje ongemakkelijk gevonden, alsof je meteen te hard van stapel loopt. Is dat gek? Misschien niet. In Parijs zagen we het laatste halfjaar nauwelijks traditioneel ‘bloemenmoment’ bij een eerste ontmoeting in het park.
Wat geven Fransen dan wel?
Hier wordt het interessant. Volgens een enquête waar ik toevallig vorige maand over struikelde op LePoint (toegegeven, niet wetenschappelijk, maar toch), nemen Fransen meestal weinig tot niets mee. Soms — zelden, trouwens — een klein boekje, lokale lekkernij, een vintage ansichtkaart, een grappige sleutelhanger. Eén vriendin uit Bordeaux zei: “ik gaf ooit een zakje madeleines… meer uit zenuwen dan uit romantiek.” In Frankrijk gaat het bij die eerste ontmoeting eerder om een goed gesprek dan om de verpakking. Meer authenticiteit, minder theater.
- Boekje van lokale auteur: Vooral populair bij literaire types. Mijn buurman gaf ooit een dichtbundel van Prévert. Origineel, maar ook risky — niet iedereen houdt van poëzie.
- Ansichtkaart uit eigen wijk: “Zoiets kleins werkt, omdat het niet ‘te opzichtig’ is,” zei een Parijse vriendin vorige week in ons chatgroepje.
- Kleine lekkernij: Maar dan wel iets typisch: macarons uit Nantes, een flesje regionale cider, dat werk. Nooit een doos supermarktschocolade.
Waarom is dit zo?
Fransen hechten veel waarde aan ‘présence’, zo vertelde een oude docent filosofie me tijdens een wandeling door het Jardin du Luxembourg. Een goed gesprek, scherpzinnige humor, een vleugje mysterie — dát is belangrijker dan materialistisch indruk maken met een cadeau. Wel, ik geloof hem. Want in ons Nederlandse daten zie ik vaak het omgekeerde: een bosje tulpen als sociaal vangnet, zodat je ‘iets te geven hebt’ als het gesprek stilvalt.
Wat betekent dit voor dates in Nederland?
Kort samengevat: misschien zijn we in Nederland iets te voorzichtig, te bang om met lege handen te verschijnen. Terwijl een leuk gesprek, een spontane grap of zelfs een kleine blunder meer onthouden wordt dan een clichécadeautje. Aan de andere kant, bloemen zijn bij ons bijna cultuurgoed — probeer daar maar eens vanaf te komen. Alhoewel, misschien is het juist verfrissend om eens met alleen een open houding een date in te stappen.
Dus, wat neem je mee?
Mijn persoonlijke tip: denk even na over de ander — niet over het perfecte cadeau. Geen stress als je zonder iets op komt dagen, al denkt je oma er anders over. Misschien ben ik te nuchter opgevoed, maar voor mij blijft een goed verhaal het beste geschenk. En nou ja, vergeet niet dat een glimlach overal werkt, zelfs als je per ongeluk een lege tas bij je hebt. In Frankrijk snappen ze dat al jaren — en wie weet, ooit wij ook.
Heeft u zelf bijzondere ervaringen met Franse (of andere internationale) dates? Gooi ze gerust in de reacties hieronder — misschien leer ik ook nog wat bij. In ieder geval, succes op je volgende ontmoeting, mét of zonder bloemen!
