Wist je dat in Japan het idee van “eten onderweg” bijna als een sociale faux pas wordt gezien? Terwijl wij in Nederland vaak snel een broodje pakken richting bushalte of snacken in het park, laten Japanners hun maaltijd zelden samengaan met lopen. Op het eerste gezicht lijkt het strikt — maar achter deze gewoonte schuilt meer cultuur dan je zou denken.
Een kwestie van respect (en een beetje praktisch)
Toen ik vorig jaar een paar weken in Tokio was (ja, die metro is écht zo vol als iedereen zegt), viel het me direct op. Zelfs rond het station, waar je in Amsterdam gegarandeerd etende studenten treft, zag ik niemand met een broodje in de hand sjokken. Volgens mijn Airbnb-host staat eten in beweging daar gelijk aan respectloos zijn tegenover het voedsel — en ja, zelfs tegenover degene die het bereid heeft.
In de Nederlandse lunchcultuur draaien we er onze hand niet voor om: broodje kaas, fiets, klaar. Maar voor Japanners is eten een ritueel. Alsof je zegt: “Nu neem ik de tijd voor deze maaltijd, hoe klein ook.” Ergens snap ik het wel — als ik vijf minuten écht voor mijn koffie ga zitten, proef ik inderdaad meer.
Waarom dan zo streng? Een beetje geschiedenis
Het idee om niet te lopen tijdens het eten is geen nieuwe Instagram-trend. Het stamt deels uit het boeddhisme, waar mindful eten belangrijk is, maar ook uit eeuwenoude etiquette. Mijn collega die zes jaar in Kyoto woonde, vertelde dat haar buren haar een keer vriendelijk (!) aanspraken toen haar zoontje een rijstwafel snackte op straat. In Japan geldt: eten doe je zittend, bij voorkeur aan een tafel, bankje of zelfs stoepje — als het maar stil is.
Zou dit hier werken?
Ik ben niet zeker of deze aanpak werkt in de Nederlandse treinspits. Het idee van samen tijd nemen voor een maaltijd spreekt me wel aan. Misschien is het gewoon onze drukte — of, zoals mijn moeder altijd zegt, onze “nuchterheid”. Maar als ik eerlijk ben, het leidt tot minder rommel op straat. Na een week zonder “lopen & eten” merkte ik zelfs: minder vlekken op kleding, minder kruimels in m’n tas.
Natuurlijk, soms is een Frikandelbroodje onderweg naar de trein gewoon nodig. Maar het Japanse principe herinnert me er wel aan om soms even te stoppen — letterlijk en figuurlijk.
Als je het toch wilt proberen: praktische tips
- Zit als het kan even stil als je eet, zelfs al is het maar op een bankje
- Neem bewust een pauze, al zijn het maar 5 minuten
- Let op je omgeving — Japanners zullen je niet direct aanspreken, maar zitten in stilte naast je te eten is daar normaal
- En ja, het is absoluut oké om af toe tóch te snacken onderweg… iedereen doet dat wel eens
Tot slot
Misschien is het idee niet om alles over te nemen uit Japan, maar om af en toe te proberen eten weer een moment van aandacht te maken. Of zoals m’n buurman zei toen ik dit vertelde: “Als je eet, eet je. Als je fietst, fiets je.” Tja, misschien zit daar wat in — of niet… In ieder geval, deel in de reacties: eet jij staand, zittend, rijdend, of waar dan ook?
