Op het filmfestival van Toronto in 2025 poseerden Jessie Buckley en Paul Mescal voor een portret tijdens de première van de film “Hamnet”. Deze productie, gebaseerd op een gelaagde mix van historische feiten en fictie, liet de acteurs toe om intense emoties over te brengen. Buckley en Mescal vertolkten samen een cruciaal moment uit het verhaal, een scène die later veel werd besproken vanwege de emotionele oprechtheid.
De regisseur over de awardscultuur in Hollywood
Chloé Zhao, die de film regisseerde, geeft aan dat ze geen cynisch uitzicht koestert over prijzen in Hollywood. Ze is vooral bekend door haar Oscar voor beste regisseur, gewonnen in 2020 voor haar film “Nomadland”.
De film ‘Hamnet’: een portret van een huwelijk en verlies
In deze adaptatie van Maggie O’Farrells bekroonde roman uit 2020 speelt Mescal William Shakespeare, terwijl Buckley de rol van zijn vrouw, Agnes, op zich neemt. De film vertelt het verhaal van een huwelijk dat wordt getekend door rouw en artistieke grootheid. Het vertelt ook over de onderliggende verbondenheid tussen de hoofdpersonen, die beiden als een soort buitenstaanders worden gezien. William wordt afgeschilderd als “een vale scholar,” terwijl Agnes wordt bestempeld als een “bosheks”.
De film toont het vervagen van grenzen tussen perceptie en werkelijkheid, waarbij liefde en kunst de twee belangrijkste bruggen vormen. Het verhaal is deels gebaseerd op een theorie dat de dood van hun zoon, Hamnet, in 1596 het pad baande voor de meest beroemde toneelstukken van Shakespeare.
De historische context en de verbeelding van de filmmakers
Filmmaker Zhao beeldt de mogelijkheid uit dat het verlies van Hamnet en de schepping van “Hamlet” met elkaar verbonden zijn. De film is een intiem portret van een huwelijk, terwijl het ook een studie is in de manier waarop mensen zichzelf en anderen zien, vooral wanneer ze worden geconfronteerd met onbegrip en onzekerheid. William en Agnes worden afgebeeld als mensen die door hun maatschappelijke status en mispercepties worden buitengesloten, maar via liefde en kunst proberen deze kloof te overbruggen.
De kracht van de acteurs en hun prestaties
De expressieve, authentieke optredens van Buckley en Mescal worden beschouwd als enkele van de sterkste van het jaar. Beiden worden verwacht genomineerd te worden voor een Oscar, en dit is hun eerste gezamenlijke optreden op het grote scherm, ondanks dat ze eerder in aparte producties hadden gespeeld. Mescal vertelt dat er vooraf een chemietest plaatsvond, die mogelijk de meest onnodige in de geschiedenis van Hollywood was. Volgens hem was er al een natuurlijke dynamiek tussen hen, waardoor ze zich snel verbonden voelden.
Het proces van het creëren van die chemie
Voor de opnames voerden ze samen oefeningen uit om een diepe verbinding te ontwikkelen, waaronder het lezen van elkaars lichaamstaal en het delen van persoonlijke ervaringen. Ze gebruikten deze oefeningen om dieper contact te maken met hun personages. Zhao moedigde de acteurs aan om ‘extreem mannelijk’ en ‘extreem vrouwelijk’ te spelen, en stimuleerde hen om hun menselijke kern te vinden door middel van meditatie en introspectie.
Spreken in universele menselijke termen
Zhao gelooft dat een gemeenschappelijke menselijke kern altijd te vinden is, ongeacht tijd, ruimte, gender of religie. Het openstellen van deze portalen helpt de acteurs om een authentieke vertolking te geven. Ze benadrukt dat het niet gaat om oppervlakkige maskers, maar om een krachtiger, menselijker spel dat de diepere emoties en ervaringen van de personages blootlegt.
Het belang van persoonlijke betrokkenheid bij de rol
Shakespeare, volgens Mescal, vertegenwoordigt een man die constant worstelt met innerlijke conflicten — tussen liefde voor zijn leven en zijn werk. Mescal benadrukt dat hij probeert de menselijke diepte van de auteur te begrijpen door te zoeken naar die universele gevoelens. Buckley voegt toe dat het personage van William voor haar persoonlijk resoneert, omdat het eveneens een complex samenspel van passie en conflicten weerspiegelt.
Een hoogtepunt in de voorstelling: ‘Hamlet’ op het Globe Theatre
Het climaxmoment van ‘Hamnet’ is een intense uitvoering van ‘Hamlet’ op het Globe Theatre, waarin diepe emoties en empathie worden opgewekt. Buckley beschrijft dat ze aanvankelijk geen idee had hoe ze dat moment moest aanpakken, vooral vanwege de ongunstige omstandigheden zoals regen die het weer moeilijk maakten. Op een bepaald moment kwam haar een muzikale compositie in haar playlist ter sprake die een transformatie teweegbracht.
Het doorbreken van de complexe emoties vereiste een zekere overgave en het loslaten van de persoonlijke controle, wat Buckley beschrijft als het toestaan dat haar gevoelens door de gemeenschap werden gedeeld. Dit moment leidde tot een sterke verbondenheid met haar medespelers en de totale omgeving.
De samenwerking en de blijvende impact
Beide acteurs bevestigen dat ze opnieuw samen willen werken. Buckley zegt dat ze elkaar op de toppen van hun kunnen willen ontmoeten en elkaar willen helpen om nieuwe lagen van hun kunsten te ontdekken. Mescal voegt toe dat deze samenwerking een van de belangrijkste is die hij ooit heeft gehad en dat hij hoopt dat het niet de enige keer zal blijven.
De laatste scène uit ‘Hamnet’, waarin Buckley en Mescal intens met elkaar verbonden zijn, blijft misschien wel voor altijd in hun geheugen gegrift. Het is een scène die de kracht van acteren en storytelling benadrukt, waarbij de emoties niet alleen hun persoonlijke rouw verwerken, maar ook resoneren met iedereen die toekijkt. Buckley weerspiegelt dat de motivatie achter het kijken naar films en theater vaak is om de delen van jezelf te vinden die te moeilijk zijn om alleen te dragen, en dat de theaterzaal of bioscoop het potentieel heeft om die innerlijke wereld te bevatten en te overstijgen.
