In het seizoen van 2025 bleek dat de meest bepalende wedstrijd voor de beslissingen van de College Football Playoff-commissie plaatsvond in augustus. Ondanks dat veel sportliefhebbers vinden dat alle wedstrijden telt, is het niet onlogisch om te stellen dat die gedachte vooral zinvol is voor mensen die geen professionele sport bekijken. Deze gebruiken namelijk geen selectiecommissies en kijken niet naar het soort algoritmes dat nu wordt gehanteerd.
Het is eveneens niet heel verrassend dat de commissie, na de recente, verwarrende ranglijstpublicatie, waarin Notre Dame juist een plek zakte en uit de playoff viel ondanks dat het team die week niet speelde, weinig vertrouwen wekt. Allereerst omdat de laatste ranglijst de enige is die echt telt en alles daarvoor als relatief en vrijblijvende informatie kan worden beschouwd. Pete Bevacqua, de athletic director van Notre Dame, stelde recent dat de presentatie van de ranglijsten voor de sporters niet alleen onnodige emotionele stress veroorzaakt, maar ook onbegrijpelijk is omdat ze na twee weken zonder wedstrijd ineens uit de playoff worden geknikkerd zonder uitleg.
Winaars en verliezers van het weekend
Winnaar: Alabama
Alabama eindigde met de zesde moeilijkheidsgraad van tegenstanders en won bovendien van Georgia in september. Dat is de voornaamste reden waarom ze in de ranglijst bleven. Ondanks de nederlaag in de SEC-finale, waar ze met 28-7 verloren en slechts 82 yards verwierven in de eerste 44 minuten en 50 seconden, en in de rush slechts minus-3 yards hadden — een zeldzame statistiek sinds 1968 — werd de ploeg niet uit de top tien gestoten.
Verliezers: Conferentiefinales
Het lijkt ironisch dat, op de week dat de legendarische SEC-commissaris Roy Kramer wordt herdacht, de conferentiefinales hun relevantie lijken te verliezen. Zo won Duke de Atlantic Coast Conference, maar kwam verder niet meer in de ranglijst voor sinds 2014, waardoor het niet in de playoff staat. Alabama’s verlies in de finale hielp de Tide niet echt, terwijl Georgia, dat wel won, niet in de top drie kwam. Ook Indiana, dat met 13-10 van Ohio State won, blijft op de tweede plek staan, met misschien een hermatch in de nationale finale als resultaat. Verder beïnvloedde een grote nederlaag van BYU tegen Texas Tech, en roept de vraag op waarom bepaalde teams (zoals BYU) gestraft worden voor kwalificatie, terwijl andere (zoals Alabama) dat niet worden.
Verliezer: Ruzie tussen Notre Dame en USC
De commissie gebruikte onder meer de lagere sterkte van schema van Notre Dame (44e) om hun uitsluiting te rechtvaardigen, tegenover Alabama (6e). Tuurlijk, er bestaat veel speculatie dat USC niet wil doorgaan met de oude rivaliteit met Notre Dame. De Trojans zouden liever niet elke tweede jaar een lastige uitwedstrijd aangaan, als ze in plaats daarvan een meer breed samengestelde non-conference kalender kunnen samenstellen, met bijvoorbeeld groepsfase-teams. Het zou voor Notre Dame ook verstandig kunnen zijn om de rivaliteit met USC stop te zetten en in plaats daarvan vaker te investeren in wedstrijden tegen programma’s als Alabama of Ole Miss, zeker om hun sterkte van schema te verhogen.
Winst: Kleine scholen
Programmatie-hoogvliegers zoals Tulane (plek 11) en James Madison (plek 12) wisten hun conferenties te winnen en kwalificeerden zich dus voor de play-offs. Zij bewijzen dat onder de radar blijven en het winnen van lagere divisies ook mogelijk is voor kleine teams, door aan te tonen dat ze de juiste stappen zetten. Maar het feit blijft dat football niet te vergelijken is met basketbal, waar een 12-teamtoernooi in maart Madness een compleet andere dynamiek heeft. Volgens de bookmakers, zoals BetMGM, worden grote underdogs zoals Tulane en James Madison nog altijd als verre outsiders gezien, wat de charme en spanning van sport voor velen uitmaakt. Zo verloor Boise State vorig jaar in de eerste ronde, en in 2023 moest TCU, dat ook in de Big 12 speelt, een historische 65-7 nederlaag incasseren tegen Georgia in de vierploegensetting.
Conclusies
Al met al blijven de meningen verdeeld over de juiste manier van rangschikken en kwalificeren voor de play-offs. Het feit dat automatische plaatsen willen verdwijnen en dat selectiecommissies telkens opnieuw moeten zoeken naar de juiste balans tussen merites, schema’s en prestaties, onderstreept dat het proces nog altijd niet perfect is. Het onderstreept bovendien dat sport, ondanks de technologische voortgang, altijd onzekerheid en onverwachte uitkomsten zal blijven bieden.
