Vorige week nog: mijn collega probeerde een Koreaanse vriend met een stevige handdruk te begroeten. De reactie? Een bescheiden knik en zichtbaar ongemak. Niet iedereen heeft het door, maar in Korea zijn traditionele begroetingen totaal anders dan bij ons aan de Zuidas of zelfs in Groningen. De handdruk, ooit standaard bij elke zakenlunch, raakt daar uit de mode – sterker nog, soms komt het zelfs wat ongepast over. Waarom? Laten we samen duiken in het fascinerende ritueel van de Koreaanse begroeting.
Waarom schudden ze in Korea geen handen?
Het klinkt misschien wat ouderwets, maar in Korea draait alles om respect. Zeker richting ouderen of mensen met een hogere status. Handen schudden is iets dat je soms wél doet – meestal als Westerse vriendelijkheid gevraagd wordt – maar dan altijd met beide handen en een lichte buiging. De standaard? Die appelgroene buiging. Kort, diep of ergens ertussenin – daar zit meer nuance in dan in het weerbericht van vandaag.
De kunst van het buigen – makkelijk te fout doen
Toegegeven, die buiging “even snel doen” werkt meestal niet. Vorig jaar probeerde ik het zelf in Seoul. Mijn buurvrouw daar (ze heette Min-Ji, geloof ik) vertelde me: als je te diep buigt, lijkt het overdreven; te kort, en je komt nonchalant over. De truc zit ‘m in de intentie en het moment. In familiekring is een vriendelijke knik genoeg, bij zakelijke gelegenheden is een diepere buiging respectvol. Het voelt soms een beetje als koekhappen: iedereen doet het, maar niemand weet precies hoe het ‘hoort’. Hoewel… misschien heb ik dat alleen zo beleefd.
Handdruk toch nodig? Zo doe je het goed in Korea
- Zorg voor een lichte buiging vóór of tijdens het handen geven.
- Gebruik altijd twee handen: de rechterhand schudt, de linker ondersteunt je rechterpols – of ligt bescheiden onder je rechterarm.
- Vermijd een stevige handdruk. Zacht mag ook.
Volgens mijn Koreaanse kennis, Jae-Ho, kijk je best niet te lang in iemands ogen tijdens het handen geven. Het voelt voor ons misschien onnatuurlijk, maar in Korea is het juist bescheiden.
Begroetingen in het alledaagse leven – en waarom het soms onhandig voelt
Wat doe je dan als je iemand gewoon op straat of in een café ontmoet? Vaak blijf je op afstand, groet je met een glimlach of kort knikje. De handdruk komt meestal pas na wat vertrouwen – en zelfs dan liever niet. Alhoewel ik ook wel eens hoorde dat jongeren in Seoul onder vrienden heel informeel kunnen zijn… maar ja, trends veranderen daar sneller dan het menu van FEBO.
Kunnen we hier iets van leren?
In het Nederland van nu, waar we met z’n allen zochten naar alternatieven tijdens de pandemie, merkte ik dat een eenvoudige buiging of knik soms eigenlijk prettig werkt. Minder gedoe, minder risico en tóch beleefd. Mijn moeder zou waarschijnlijk zeggen: “Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.” Maar toch – na mijn Koreaanse ervaring pak ik die lichte buiging nu soms ongemerkt mee. Klinkt wat vreemd, maar mensen reageren verrassend vriendelijk.
Praktische tips als je morgen een Koreaan ontmoet
- Denk aan je respect: buig licht, wees niet te uitbundig.
- Handen geven? Alleen als de ander het begint.
- Gebruik twee handen en knik erbij.
- Laat je glimlach spreken – werkt overal ter wereld.
En geloof me, je hoeft er geen etiquette-expert voor te zijn. Groeten is in Korea geen higher math, maar het geeft wél een mooie inkijk in hoe belangrijk sociale harmonie daar is. Moet je gelijk alles veranderen? Zeker niet, hoewel het nooit kwaad kan om onze “hallo-houding” eens onder de loep te nemen… In Noord-Brabant doen ze ’t trouwens ook weer anders — maar dat is weer een ander verhaal.
En u?
Heeft u wel eens een ongemakkelijke begroeting meegemaakt? Of stiekem de Koreaanse buiging geprobeerd bij de buurvrouw? Deel uw ervaringen hieronder, ik ben heel benieuwd — want echt, niemand weet alles. In ieder geval: de volgende keer dat u geen hand geeft, heeft u er een mooi verhaal bij. Nou ja, zoiets…
