Stel je voor: het is midwinter in Helsinki, min zes, de lucht hangt vol stilte — en niemand drukt je hand of geeft je cadeau voor je verjaardag. Toch voel je je geen seconde eenzaam. Misschien klinkt het gek, maar ik heb het zelf meegemaakt. Finse vriendschap werkt gewoon anders. En eerlijk: er zit iets moois in.
Waarom Finnen geen cadeau geven (en jij misschien ook niet zou hoeven)
Oké, laat ik meteen iets verklappen: in Finland vinden ze materiële cadeaus vaak onzin. Mijn Finse collega vertelde laatst — wij vieren verjaardagen door samen koffie te drinken en te zwijgen. Geen uitwisseling van pakjes, niemand die in een kring wiebelt van ongemak. Het gaat daar om samenzijn, niet om het geschenkpapier.
En inderdaad, onderzoeken van de Universiteit van Helsinki bevestigen dit beeld. Finnen laten affectie zien door oprechte stilte en kleine gebaren, niet door grootsheid. Nog opvallender: veel Finnen vinden overdadige complimenten een beetje verdacht.
De handdruk? Liever gewoon naast je zitten
Vroegah, nog voor corona, was ik gewend altijd mensen een stevige hand te geven. In Nederland hoort dat erbij — nou ja, bij de meesten. Maar in Finland is een welgemeend knikje of gewoon lekker naast je zitten in stilte het hoogst haalbare. Mijn buurvrouw uit Espoo zei laatst: ‘Als ik je uitnodig voor een wandeling door het bos, betekent dat veel meer dan duizend worden.’
- geen ‘hoe gaat ie’ elke minuut;
- geen hele avond socializen;
- wél gerust samen zwijgen — liefst in het bos of bij de sauna.
En gek genoeg werkt het. Je weet dat je gewaardeerd wordt — zonder dat het zo benoemd hoeft te worden. Dat voelt eerlijker, minder opgedrongen. hoewel misschien past het niet bij iedereen…
Finse manieren om vriendschap te tonen (die misschien verrassend praktisch zijn)
Dus vraag je je af: hoe laten Finnen dan eigenlijk zien dat ze om je geven? Hier wat typische Finse ‘vriendendaden’:
- ze nemen je mee naar hun zomerhuisje — geen smalltalk, wel eindeloos uitzicht
- ze bieden je koffie aan (gewoon thuis, zonder opsmuk)
- ze bellen niet altijd, maar staan opeens voor de deur als het moet
- samen naar de sauna, ook met je baas of buurman
- en vooral: ze luisteren, vaak urenlang, zonder dat er een oplossing hoeft te komen
Op de verjaardag van een vriend in Turku kreeg ik geen cadeau, maar wél zelfgebakken korvapuusti (kaneelbroodje) en een uur samen ijsvissen. Dat was alles. In het begin voelde het vreemd, nu vind ik zo’n dag zelfs intiemer. Misschien dat wij hier in Nederland soms te veel bezig zijn met ‘hoe hoort het’ — in Finland laten ze dat gewoon zitten.
Kunnen we hier iets van leren?
dat weet ik niet zeker, maar soms verlang ik wel naar die eenvoud. Vorige maand nog — op een drukke vrijdag — dacht ik, waarom niet gewoon wandelen met een vriend in stilte, zonder verplicht cadeau of gênant gezwets? Mijn moeder zegt altijd: ‘Vriendschap zit niet in wat je krijgt, maar in wat je deelt.’ Nou, die Finse aanpak past daar wel bij.
Natuurlijk, hun manier werkt niet voor iedereen. Wij Nederlanders zijn gek op onze gezelligheid en cadeautjes. Maar misschien, héél misschien, is het af en toe fijn om gewoon niets te moeten. Even geen verwachtingen — een kop koffie, en klaar…
Dus: wat nu?
Laat je volgende verjaardagscadeau gerust zitten. Nodig iemand uit voor een boswandeling, bak samen brood, zeg gewoon een keer niets. Je zult verbaasd staan wat dat doet voor je vriendschap. Of niet — misschien werkt het voor jou totaal anders. In ieder geval: probeer het eens. Wie weet mis je straks de Finse stilte…
Wat denk jij — zouden we meer moeten zwijgen? Of zijn cadeaus onmisbaar in onze vriendschappen? Deel je mening in de reacties hieronder. In ieder geval: hyvää ystävyyttä (fijne vriendschap)!
