Ben je weleens in India geweest of heb je Indiase collega’s ontmoet? Dan heb je het vast gemerkt: begroeten is daar een heel eigen ritueel. Maar wist je dat één onschuldig gebaar alles kapot kan maken? Ergens tussen Haagse directheid en Indiase beleefdheid schuilt een misverstand waarvan ik eerlijk gezegd niet had gedacht dat het zo belangrijk zou zijn…
De grootste blunder: niet iedereen houdt van een stevige handdruk
In Nederland is het doodnormaal: hand uitsteken, stevige handdruk, klaar. Doe je dit echter bij een Indiër — groot kans dat het ongemakkelijk voelt.
Mijn collega uit Amsterdam maakte het vorige maand mee: uit pure gewoonte gaf hij een hand meteen na een pitch. Achteraf kreeg hij te horen (niet eens onaardig): “Misschien volgende keer Namaste?”
Indiërs hechten waarde aan persoonlijke ruimte, en het aanraken – al is het een handdruk – kan soms onbeleefd of zelfs aanstootgevend zijn. Vooral bij vrouwen, of in meer traditionele families, is het ‘Namaste’-gebaar vele malen gepaster.
Hoe werkt het wél? Kleine handleiding die je reputatie redt
- Kies voor Namaste: Handpalmen tegen elkaar, lichte buiging. Klinkt simpel – maar het werkt, echt.
- Let op geslacht en leeftijd: Jonge mensen in hippe buurten (Den Haag-Zuid bijvoorbeeld) kunnen wél een handdruk waarderen. Iemand uit een conservatieve familie in Mumbai – liever niet.
- Observeer eerst: Kijk hoe anderen groeten, vooral tijdens zakelijke afspraken. In ons kantoor in Utrecht deden Indiase collega’s nooit een eerste move, ze wachtten vaak af.
- Vermijd fysiek contact zonder duidelijke uitnodiging. Misschien dramatisch, maar het heeft al menig zakenrelatie om zeep geholpen – collega van me durfde wekenlang niks meer te vragen.
Waarom maakt het zoveel uit? Meer dan ‘cultureel verschil’
Veel Nederlanders (en ik ook vroegâh) denken: “Maar het is toch gewoon beleefd?” De context is heel anders in India. Het Namaste is niet zomaar een groet; het is een teken van respect en ‘ik wens je het goede toe’ — niet alleen het vermijden van contact, maar een intentie.
De handdruk associëren sommigen zelfs met koloniale geschiedenis, wat ik eerst dacht een beetje vergezocht, maar na de verhalen van mijn Indiase vriend bij HEMA… misschien toch niet helemaal onzin.
Voorbeelden uit het echte leven (niet uit een boekje)
Ik had een keer een afspraak met een zakenrelatie uit Bangalore (het Silicon Valley van India, zeg maar). We zaten bij de Coffee Company op de hoek, ik stak automatisch m’n hand uit — direct kleine aarzeling. Uiteindelijk werd het een gesprek over familie en reizen, maar het gevoel van “oeps, wat deed ik nou…” bleef hangen. En toch, drie maanden later bleek: die eerste indruk telt.
Dezelfde avond vertelde m’n buurman, die bij een schipvaartbedrijf werkt, dat hij precies hetzelfde had meegemaakt bij een klant op Schiphol… Toeval? Denk het niet.
Tips: zo voorkom je onbedoelde fouten
- Begin altijd met een glimlach én kort oogcontact — vriendelijke energie helpt alles.
- Twijfel je? Gewoon Namaste doen. Echt, niemand neemt het je kwalijk.
- Wordt je toch een hand toegestoken? Reageer dan pas — soms verwachten jongeren wél deze groet.
- Vermijd “hoi” of direct schouderklopje — zelfs als het gemeend is, kan het bot overkomen.
Samenvattend (of nou ja, zoiets): kleine verschillen, groot resultaat
Dus: de volgende keer dat je met Indiase vrienden, buren of collega’s te maken hebt, denk even na voor je je hand uitsteekt. Zo moeilijk is het niet — maar die paar seconden maken soms het verschil tussen ongemak en warm contact. Makkelijk te vergeten, vooral als je denkt “ach, we bedoelen het toch goed”? Toch gebeurt het…
Heeft u zelf weleens een cultureel misverstand meegemaakt? Deel het hieronder — ik ben benieuwd of het alleen mij overkomt.
