De verandering van het landschap
Louisiana ondergaat een blijvende afname van haar kustlijn, wat zich uit in het verlies van land en de dreiging voor lokale gemeenschappen. Cherie Matherne, een leider binnen de Pointe-au-Chien-indianen, observeert de natuurlijke veranderingen in de bayou die ooit dieper en smaller was. Land dat ooit door runderen werd bevolkt, ligt nu onder water, terwijl oudere inwoners verhalen vertellen over weiden en boomkappen die eens zo weelderig waren dat ze bijna het daglicht verdonkerden.
Redenen voor de achteruitgang van de kustlijn
De kust van Louisiana wijkt langzaam terug door verschillende factoren. Levo’s langs de Mississippi-rivier onderbreken de natuurlijke afvoer van zand, slijm en klei, waardoor drassige wetlands zonder sediment komen te zitten. Kanalen laten zoutwater de wetlands binnendringen, waardoor waterplanten die hen stabiliseren, afsterven en erosie versnellen. Daarnaast veroorzaken grondwateronttrekkingen dat het land diept en zinkt, terwijl de uitstoot van broeikasgassen door fossiele brandstoffen stormen versterkt en de zeespiegel stijgt.
Sinds de jaren 1930 is er in totaal ongeveer 5.180 km² land verloren gegaan, soms snel en soms langzaam. Volgens gegevens van het US Geological Survey verliest een gemiddeld kustgebied een voetbalveld aan wetlands ongeveer elke 34 minuten tijdens hevige erosieperiodes. Zonder de sedimentaanvoer van de Mississippi, wordt het moeilijker de schade te compenseren, wat leidt tot verplaatsing van ecosystemen en gemeenschappen, en isolatie van vitale infrastructuur langs de kust.
Risico’s voor culturele en ecologische sites
Momenteel lopen erfgoedplaatsen en traditionele levenswijzen, zoals schelpdierzoeken, vissen en subsistentieboerderijen, gevaar door erosie. Als er geen maatregelen worden genomen, wordt geschat dat in de volgende vijftig jaar tot 7.770 km² land verloren kan gaan, een gebied groter dan Delaware.
Innovatieve strategieën om erosie te bestrijden
Reefbouw uit oesterschelpen
Een van de methoden om de erosie te verminderen, is het gebruik van onderwaterriffen gemaakt van oesterschelpen. Deze worden verzameld uit restaurants, in zakken gestopt en net voor de kust gestapeld om de kustlijn te beschermen. Sinds 2014 wordt dit programma uitgevoerd door de Coalition to Restore Coastal Louisiana, die meer dan 7,3 miljoen kilogram oesterschelpen heeft hergebruikt. Deze riffen beschermen ongeveer 2,4 km van de kustlijn en hebben sinds 2019, toen de Pointe-au-Chien-stam een riff van 123 meter bouwde, geleid tot een vermindering van 50% in landverlies op die locaties.
De hoeveelheid beschikbare schelpen en de hoge kosten van het transport beperken de inzet, maar dit wordt gezien als een noodzakelijke interventie. Riffen worden vooral geplaatst op locaties met een voldoende zoutgehalte waar de schelpen effectief blijven en waar ze van cultureel belang zijn.
Uitbreiding en strategisch gebruik van riffen
Het werk van de coalitie blijft beperkt doordat er niet genoeg schelpen zijn voor de gehele 12.426 km lange Louisiana-kust. Gedeelten worden vooral beschermd met een strategisch oog op culturele en ecologische waarde. Recente projecten worden uitgevoerd in gebieden die ongeveer 48 km van Pointe-au-Chien liggen, onder leiding van de Biloxi-Chitimacha-Choctaw Tribe.
Verdediging tegen krachtige orkanen
In 2021 werd Hurricane Ida verwachtte land te raken in de regio met windsnelheden tot 241 km/u. Veel huizen in en rond Pointe-au-Chien werden beschadigd of verwoest, waarna velen zich intern verzamelden of vertrokken. De gemeenschap herbouwt nu versterkt, mede dankzij hulp van organisaties zoals de Lowlander Center. Huizen worden hoger gebouwd en voorzien van versterkte kozijnen, stormbestendige ramen en deuren, en elektrische systemen worden verhoogd voor bescherming tegen overstromingen. Er worden momenteel plannen gemaakt voor de verdere versterking van woningen.
Toekomstige uitdagingen en plannen
De inheemse stammen ondervinden moeilijkheden bij het verkrijgen van federaal erkende status, hetgeen hun toegang tot financiering beperkt. Ze vertrouwen daarom op samenwerkingen met niet-gouvernementele organisaties en universiteiten. Beleidswijzigingen, zoals bezuinigingen onder het Trump-tijdperk, hebben ook invloed op hun projecten.
Zo heeft de Biloxi-Chitimacha-Choctaw Tribe een aanvraag ingediend voor een grant om een centrum te bouwen dat in noodgevallen kan blijven functioneren, maar deze is voorlopig niet toegekend. Een soortgelijk geval betreft de Pointe-au-Chien, die financiële steun wilde voor zonnepanelen op alle huizen, maar die kansen lijken ook beperkt.
Veranderend landschap en de culturele waarde
Volgens Theresa Dardar, een oudere inwoner van Pointe-au-Chien, is het landschap aanzienlijk veranderd sinds zij er vijf decennia woont. Meren die ooit duidelijk herkenbaar waren, zijn samengevoegd tot een grote watermassa. De traditionele manier van leven, zoals jagen op herten en wandelen door beboste gebieden, blijft bestaan, evenals de onderlinge verbondenheid en visactiviteiten.
De gemeenschap hoopt dat door erosie te beperken en meer woningen te bouwen, jonge gezinnen zich blijven vestigen in de regio. Het beschermen van hun land leidt ook tot een buffer tegen verdere inzeeping en beschermt gebieden verder landinwaarts. Zoals Dardar het uitdrukt: “Wij zijn de buffer.”
