Stel je voor: je bent uitgenodigd op een bruiloft, ergens in Rotterdam-Zuid, en opeens gebeurt er iets wat je totaal niet verwacht. Geen bruidegom die een sok in zijn broekspijp verstopt of een statische openingsdans, maar een traditie zo vreemd dat een collega de video direct in onze groepschat dropt — “Dit moet je zien!” Vreemd genoeg is deze gewoonte afkomstig uit het hart van Afrika en lijkt hij nu langzaam voet aan de grond te krijgen in heel Europa.
Wat is het nou eigenlijk?
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het gaat om de zogenaamde “bruid ontvoeren”-traditie. Iets wat we in Nederland misschien geinig vinden als grap op een vrijgezellenfeest, maar in Uganda of Nigeria is dit bloedserieuze folklore. De bruid wordt door vrienden van de bruidegom ‘ontvoerd’ — soms met veel bombarie en tromgeroffel — waarna de bruidegom haar moet ‘terugwinnen’. En nee, dat doet hij dan niet door een bosje bloemen te kopen bij de Albert Heijn, maar door te onderhandelen, kleine uitdagingen aan te gaan of een symbolisch bedrag te betalen aan haar familie. Grappig? Misschien. Maar het heeft dus zo z’n betekenis.
Waarom duikt deze traditie nu op in Europa?
Mensen zijn nu eenmaal dol op ongewone dingen — dat hoorde ik vorige week letterlijk iemand in de tram zeggen. Volgens mijn buurvrouw, die met een Congolese man is getrouwd, worden Europese bruiloften steeds ‘saaier’ gevonden. Iedereen wil iets unieks en ‘instagrammable’. En tja, een plotselinge ontvoering van de bruid zorgt gegarandeerd voor gespreksstof en fotomomenten. Op TikTok en Instagram zie je steeds meer video’s voorbijkomen met hashtags als #africanweddingchallenge. alsof mensen hun oude tradities inruilen voor een vleugje exotische spanning.
Wat vinden Nederlanders hiervan?
Hier lopen de meningen nogal uiteen. Mijn nicht vond het, zacht gezegd, ongemakkelijk toen haar beste vriendin in Amsterdam tijdens haar bruiloft ‘ontvoerd’ werd. “Eerst dacht ik dat het een slechte grap was — daarna kon ik er wel om lachen, maar niet iedereen begreep het”, vertelde ze me vorige maand. Aan de andere kant: jongeren lijken het juist te omarmen. Het idee van familiebanden, symboliek en een beetje onaangepast spektakel spreekt aan. En laten we eerlijk zijn — wie wil er nu een dertien-in-een-dozijn bruiloft?
- Sommigen zien het als leuke show; anderen vinden het respectloos of zelfs seksistisch.
- Er speelt ongemak mee: wie snapt eigenlijk alle spelregels?
- En dan dat gefilmd worden — niet iedereen wil viral als ‘die ene die de bruid jatte’.
Hoe pak je het zelf goed aan (of toch beter niet)?
Mocht je het zelf overwegen — misschien omdat je schoonfamilie nu eenmaal uit Lagos komt of gewoon omdat je wat anders wilt — denk dan hier even over na:
- Spreek alles vooraf duidelijk af. Niks zo vervelend als een onvoorbereide schoonmoeder vol schrik de politie belt.
- Zorg dat iedereen zich comfortabel voelt. Check wie het leuk vindt en wie liever aan de kant blijft toekijken.
- Vertel gasten van tevoren (desnoods stiekem!) dat er iets komt dat zij niet gewend zijn.
Oh ja, en houd rekening met lokale regels. In Brabant of Friesland liggen de gevoeligheden soms toch anders, zo leerde ik toen ik drie maanden geleden een bruiloft daar bijwoonde…
Traditie, hype of gewoon leuke chaos?
Of deze Afrikaanse huwelijkstraditie in Nederland echt zal blijven hangen, weet ik niet zeker — tradities komen en gaan, dat zie je elke generatie. Toch vind ik het mooi hoe culturen elkaar blijven beïnvloeden. Misschien is het juist de chaos, het onverwachte, die zorgt voor nieuwe verbindingen en herinneringen.
Wat vinden jullie? Zou je zelf zoiets aandurven, of hou je het liever bij taart en polonaise? Laat je reactie achter of deel het met iemand die binnenkort trouwt — gewoon, voor het geval dat…
