Stel je voor: nooit meer zoeken naar je USB-C kabel—of per ongeluk de verkeerde oplader van je collega lenen. Het klinkt als sciencefiction, maar in Delft testen ze nu draadloos laden waarbij energie á la wifi door de lucht vliegt. Serieus, gisteren nog zag ik mijn buurman stuntelen met z’n powerbank — straks is dat echt verleden tijd.
Wat is ‘laden door de lucht’ eigenlijk?
We hebben allemaal wel tien verschillende kabels in huis, want ja: Apple, Android, en die eeuwige USB-C-standaard, die toch niet altijd standaard blijkt. Maar een groepje knappe koppen aan de TU Delft sleutelt al maanden aan een techniek waarbij je je telefoon gewoon op tafel legt en hij automatisch begint te laden. Geen pad, geen magneet, niets. Het heet “air charging” en het draait eigenlijk om elektromagnetische golven die speciaal gericht worden — beetje zoals een wifi-router je internet door de muren stuurt.
Hoe werkt het precies?
Ik zal niet te technisch worden, maar grofweg werkt het zo: in de kamer hangt een soort ‘zender’, denk aan een klein kastje aan de muur. Deze stuurt gerichte energiepulsen via radiogolven naar een ontvanger in je telefoon. Niet gevaarlijk voor mensen (zeggen ze—hoewel, ik ben geen stralings-expert), maar genoeg om een smartphone op te laden. Mijn collega uit Utrecht was erbij tijdens een test: hij hield zijn Samsung op 1,5 meter afstand en zag het batterij-icoontje ineens oplichten. Klinkt simpel, maar het voelt als magie.
Waarom willen we van USB-C en Lightning af?
Iedereen die ooit in de trein zat met een iPhone-lader terwijl je vriend juist een USB-C kabel nodig had, snapt het: kabels zijn frustrerend. Ze slijten, raken kwijt, en vanaf oktober vorig jaar moeten sowieso bijna alle nieuwe apparaten in Europa op USB-C werken (regulering van de EU, weet je nog?). Alleen zag ik vorige maand bij MediaMarkt dat zelfs daar mensen blijven twijfelen of hun nieuwe tablet nou wél of niet met die lader werkt. Kortom, het is gedoe. En laten we eerlijk zijn: niemand knapt op van e-waste door oude kabels.
Maar… werkt het ook écht?
En hier ben ik dus zelf wat sceptisch. In de praktijk is het rendement nog niet top: als je verder dan 2 meter van de zender bent, gaat het laden langzaam. Plus: elektrische apparaten zoals je ‘ouderwetse’ waterkoker kun je voorlopig vergeten. Maar goed, alles begint klein. Mijn broer uit Rotterdam zegt dat het hem al zou schelen als z’n telefoon ’s nachts gewoon oplaadt, zonder dat ie ooit z’n kabel op zijn nachtkastje hoeft te zoeken.
Veiligheid en privacy: moeten we ons zorgen maken?
Vorige week in onze groepschat ging het los: “Straks kan iedereen jouw energie meesnoepen!” of “Is dit schadelijk voor huisdieren?”. Tot nu toe wijzen onderzoeken uit Delft uit dat de uitstralingen binnen de normen blijven—maar echt massaal is het nog niet getest. Mijn moeder zou zeggen: “Eerst maar afwachten wat ze in het ziekenhuis ontdekken.” Daar zit wat in…
Wanneer kunnen we dit thuis verwachten?
Kortom, de techniek is er bijna—maar tot je lokale Bol.com dit massaal verkoopt, gaan we vermoedelijk nog een paar jaar kabels ontwarren. Geruchten gaan dat IKEA (ja, echt waar!) alvast experimenteert met meubels waarin zo’n zender onzichtbaar is weggewerkt. Dus wie weet: over een paar jaar laad je je telefoon op je BILLY-boekenkast, alsof het nooit anders was. Of misschien… blijft het bij een leuke tech-demo. Nu ja, in ieder geval: ik heb m’n kabels nog niet weg gegooid.
Wat vind jij?
Heb jij al zin in een huis zonder opladers, of vind je die nieuwe techniek vooral spannend? Deel gerust je mening hieronder — in onze buurt-WhatsApp zijn de meningen verdeeld. In ieder geval: blijf nieuwsgierig, want soms is morgen ineens vandaag. Nou, u snapt het wel…
