Op een doordeweekse avond, ergens tussen sushi van de Appie en mijn eigen nasi, vroeg een vriendin zich plots af: “Waarom houden Koreanen altijd twee handen op tafel bij het eten?” Misschien zag je het ooit in een drama of bij een nieuw Koreaans tentje in Rotterdam. Het viel jou vast ook op — en gek genoeg dacht ik er pas laatst aan, na een gesprek in onze eetgroep-app. Tijd om de zaak eens echt uit te pluizen.
Meer dan alleen etiquette: een stukje respect op je bord
Als je ooit in Seoul hebt gegeten, of gewoon een bordje bibimbap hebt gescoord op de Haagse Markt, dan weet je: Koreaans eten draait niet alleen om smaak. De manier waarop je zit, je eetstokjes vasthoudt — alles heeft betekenis. Twee handen op tafel is geen slordigheid, maar juist enorm beleefd. Mijn Koreaanse buurvrouw legt het zo uit: “Het laat zien dat je aandachtig en respectvol eet, vooral tegenover ouderen.”
Even praktisch: hoe werkt dit dan?
- Linkerhand op tafel — rechts eet: De meeste mensen eten met hun rechterhand, maar je linker blijft zichtbaar, liefst naast je kom.
- Onderscheidend aan bestek: In Korea gebruiken ze lepel en stokjes tegelijk. De linkerhand kan de kom netjes stabiliseren — je mag die overigens niet optillen, wat in Japan juist weer wél mag, even tussen haakjes.
- Geen losse handen op schoot: Dat wordt geassocieerd met desinteresse. Mijn collega (die stage liep in Busan) zei: “Je wordt daar echt bekeken als je hand te lang onder de tafel hangt.”
ik dacht altijd: wat maakt die ene hand nou uit? Maar het zit ‘m in de details, daar zijn Koreanen een meester in.
Een kwestie van Confucius en gewoontes
De oorsprong? Dat is weer zo’n mooi stukje geschiedenis. In de tijd van Confucius werd goed gedrag aan tafel gezien als spiegel van je karakter. Twee handen op tafel tonen zelfbeheersing en gelijkwaardigheid. En, eerlijk, als je voor het eerst bij een schoonfamilie aan tafel zit, wil je niet degene zijn die het net even verpest door onderuit gezakt te eten — daar zijn Aziatische moeders best streng op, dat zegt mijn schoonzus altijd.
Ook grappig: in Nederlandse gezinnen zijn “ellebogen van tafel” bijna heilig, maar in Korea dus juist niet. Raar toch, hoe zoiets simpels zo anders kan zijn?
Wat kun je ervan leren? Even oefenen kan nooit kwaad…
Wil je indruk maken tijdens een Koreaans etentje in Amsterdam of Den Haag? Let dan hierop:
- Altijd beide handen op of bij het tafelblad: Zeker bij een formele gelegenheid of als je met ouderen eet.
- Bestek niet in het eten laten staan: Dat symboliseert iets heel anders (denk: rituelen) — dus altijd even netjes neerleggen.
- Lachen mag — maar slurpen hoeft niet: In Korea minder gebruikelijk dan in Japan.
Zelf probeer ik het sinds kort, ook als ik gewoon friet eet bij Snackbar Van Leeuwen — is even wennen, maar voelt ergens ook respectvoller. hoewel misschien denkt het personeel gewoon: wat doet hij nou?
Kleine gewoontes, groot verschil
Samengevat — twee handen op tafel lijkt onbeduidend, maar in de Koreaanse cultuur zegt het alles over hoe je met anderen omgaat. Iets om over na te denken, zelfs als je gewoon snel een broodje eet op Utrecht Centraal.
Wie weet, pik jij zo een tikje Aziatische beleefdheid op, of zie je ineens meer vriendelijkheid aan je eigen keukentafel… Nou ja, in ieder geval wat minder zenuwachtig handen verstoppen onder je bord, toch?
Heb jij weleens een culturele misser gemaakt aan tafel? Of valt er iets op in Nederlandse eetgewoonten dat anderen nergens snappen? Deel je ervaring hieronder — ik ben benieuwd, misschien leer ik er zelf ook weer wat van.
