Amerikanen voelen zich op historische schaal losgekoppeld van elkaar, wat wordt omschreven als een “epidemie van eenzaamheid” door een voormalig chef-arts-generaal. In steden en dorpen door het hele land werken diverse groepen eraan om deze sociale afstand te verkleinen. Hoewel het bouwen van relaties eenvoudig klinkt, staan ze daarbij tegenover krachtige culturele krachten die deze verbindingen ondermijnen.
Hoge niveaus van sociale ontkoppeling
Volgens recente metingen is de sociale kwetsbaarheid onder Amerikanen uitzonderlijk groot. Het aantal leden in religieuze groepen, verenigingen en vakbonden is lager dan in decennia. Het aantal mensen met nauwe vrienden is afgenomen en het vertrouwen in anderen is geslonken. Ook bezoeken mensen minder vaak openbare plaatsen zoals cafés en parken, terwijl ongeveer één op de zes volwassenen zich vaak alleen of eenzaam voelt. Bij jongeren ligt dat percentage zelfs op één op de vier.
Gemeenschapsinitiatieven en herstel
Verschillende groepen proberen dit probleem aan te pakken door gemeenschapsactiviteiten te organiseren die gericht zijn op het versterken van onderlinge banden. In Baltimore probeert een wijk een cultuur van geven en wederzijdse steun te ontwikkelen, terwijl in Pittsburgh een organisatie zich richt op het herstellen van de gemeenschap door middel van heling na armoede en geweld. In Kentucky werkt een coöperatie aan het ondersteunen van kleine boeren om hun plattelandsgemeenschappen te versterken, terwijl in Ohio buurten worden hersteld en buurtnracht wordt hersteld.
Statistische en medische context
In 2023 publiceerde Vivek Murthy, voormalig chef-arts-generaal, een rapport over de “epidemie van eenzaamheid en isolatie”. Daarin wordt benadrukt dat sociale isolatie een risicofactor is voor aandoeningen zoals hart- en vaatziekten, dementie, depressie en vroegtijdig overlijden. Hij onderstreept dat het benutten van persoonlijke connecties essentieel is voor het verbeteren van de volksgezondheid.
Voorbeelden uit de praktijk
Initiatieven in Akron, Ohio
Murthy ontmoette leiders in Akron, die binnen het “Together Project” werken aan gemeenschapsherstel. Ze richten zich op het stimuleren van betaalbare huisvesting, het ondersteunen van kleine bedrijven en het organiseren van sociaal contact, zoals Halloween-feestjes en buurtbijeenkomsten. Zo worden lokale families gestimuleerd om opnieuw contact te maken, wat bijdraagt aan een gevoel van veiligheid en saamhorigheid.
Buren verbinden in Baltimore
In Baltimore organiseren buurtbewoners onder andere stadsrondleidingen langs tuinprojecten, voedselverdelingen en zomerkampen. Ze leggen paden aan in verlaten terreinen en onderhouden sociale netwerken. Men beschouwt deze initiatieven niet als formele programma’s, maar als een gezamenlijke inzet om voor elkaar te zorgen en een sterke gemeenschap op te bouwen.
Landelijke kleinschalige projecten
In Philadelphia bijvoorbeeld werkt de “Neighborhood Resilience Project” samen met de lokale kerk om trauma-informatie te integreren in hun projecten. Ze bieden onder meer een voedselbank en gratis gezondheidszorg aan en organiseren activiteiten die gericht zijn op het versterken van sociale banden in achtergestelde buurten. Een van de deelnemers, Fidelia Gaba, bevestigde onlangs haar lidmaatschap van haar kerk en ervaarde dit als een helende ervaring.
Landelijke initiatieven voor landbouw en gemeenschap
In Kentucky organiseerde een boerencoöperatie een evenement genaamd “Beef Bash,” dat niet alleen gericht was op marktdoordracht maar ook het versterking van de lokale landbouwgemeenschappen. De boeren werken samen om hun producten te verwerken en te verkopen, waarmee ze een stabieler inkomen proberen te realiseren en de plattelandsgemeenschappen te ondersteunen.
Herstel en kracht in gedeelde ervaringen
Op een dag in Pittsburgh trainen bewoners voor het verlenen van eerste hulp en organiseren ze gezamenlijke maaltijden in een kerk. Ze bouwen aan een cultuur van steun door trauma-informatie te integreren en door praktische hulp te bieden aan geïsoleerde bewoners. Voor velen wordt het doorbreken van deze sociale isolatie gezien als een proces dat persoon voor persoon en straat voor straat moet gebeuren.
Volgens Murthy en andere initiatiefnemers maakt het versterken van deze kleine gemeenschappen op micro-niveau uiteindelijk de grote verschillen in de maatschappij mogelijk. Het herstel van sociale banden en de gemeenschapszin blijft echter een voortdurende uitdaging die lange termijn inzet vereist.
