Stel je voor: een bruiloftszaal in Seoul, strak in het pak, zenuwachtig lachje — en ineens barst de bruidegom in tranen uit zodra zijn bruid binnenkomt. Het is een beeld dat je steeds weer ziet op foto’s en video’s uit Korea. Wat is er aan de hand? Is het culturele dramatiek, of speelt er meer? Geloof me, zelfs mijn buurman — nuchter type uit Eindhoven — vraagt zich dit af, na het zien van zo’n viral filmpje vorige maand.
Lacrimosa Korea: een bijzondere huwelijksgewoonte
Opvallend: waar Nederlandse bruidegoms hun emoties liever binnenhouden (op een ongemerkt traantje na), lijken Koreaanse mannen tijdens hun huwelijk massaal te snikken. Zelf had ik daar nooit bij stilgestaan — tot ik een paar maanden geleden een Koreaanse collega in Rotterdam sprak, net getrouwd, en hij zei zonder schaamte: “Ja, ik moest ook huilen. Je voelt je overweldigd.”
- Sterke emoties – Het huwelijk is een van de belangrijkste momenten in het Koreaanse leven, voor veel families zelfs belangrijker dan een verjaardag. De druk ligt hoog: verwachtingen van beide families, traditie en het gevoel van verantwoordelijkheid komen allemaal samen. De stress is bijna voelbaar.
- Maatschappelijk verwachtingspatroon – In Korea is het tonen van emotie bij grote gebeurtenissen heel gebruikelijk. Sterker nog, het wordt gezien als teken dat je het moment écht beleeft. Mijn Koreaanse vriendin uit Den Haag zei ooit: “Als je niet huilt, denken ze dat je niet genoeg om het huwelijk geeft.”
- Rituele lading – Veel Koreaanse bruiloften bevatten rituelen waarbij de families symbolisch worden verbonden. Dat moment van ‘overdracht’ — daar komen de tranen vaak vanzelf.
Mannelijke kwetsbaarheid: een Koreaans paradox?
Opmerkelijk is dat in het dagelijks leven Zuid-Koreaanse mannen juist bekendstaan als gereserveerd. Maar hóe verklaar je dan dat gehuil, waar zelfs de schoonouders niet vreemd van opkijken? Misschien zorgt de enorme sociale druk er ongemerkt juist voor dat die emoties in één keer losbarsten. Ik bedoel, wie zijn gevoelens een jaar onderdrukt, kan ze niet langer bedwingen…
Natuurlijk speelt media ook een rol. K-drama’s en virale vlogs versterken het beeld van tranen als “de norm”. Soms is het bijna een meme geworden in social media groepen, ook hier in Nederland. Als mijn collega’s bruiloften van Koreaanse vrienden bespreken in onze groepsapp, is één onderwerp standaard: “Die bruidegom, altijd weer dat huilen…”
Waarom houden Nederlandse mannen het droog?
Nederlandse bruiloften zijn toch anders. De meeste mannen houden zich groot, misschien is het calvinistische nuchterheid — of gewoon omdat ze bang zijn voor gênante bruiloftsfilmpjes op YouTube. Ik weet nog, op de bruiloft van mijn neef uit Utrecht, was de enige traan door het snijden van de ui in de keuken.
Toch merk ik een lichte verschuiving onder jonge stellen. In sommige steden (Amsterdam, Rotterdam) zie je steeds vaker dat emoties openlijk getoond mogen worden. Misschien worden wij over tien jaar ook bekend als “de huilende bruidegoms van Europa”, hoewel… niet iedereen voelt daar wat voor, denk ik.
Tips als je zelf ooit een Koreaans huwelijk bijwoont
Overweeg je ooit een Koreaanse bruiloft bij te wonen — of trouw je met je Koreaanse partner? Een paar dingen die handig zijn om te weten, uit eigen ervaring en wat vrienden mij vertelden:
- Wees niet verbaasd als je emotioneel wordt. De sfeer, muziek en familie maken het onmogelijk om droog te blijven, zelfs voor doorgewinterde Nederlanders.
- Neem een zakdoek mee. Niet alleen netjes, maar praktisch (en nee, het is geen mode-item daar).
- Laat je niet gek maken door de camera’s — iedereen filmt, dus huil gerust als het zover is.
In het kort: in Korea zijn bruiloften zó geladen dat huilen eerder regel dan uitzondering is. Of je het nu traditie, een uitlaatklep of sociaal theater noemt — het heeft zijn eigen schoonheid. Misschien is het tijd om daar in Nederland iets meer ruimte voor te maken. Nou ja, of niet — het is maar wat je prettig vindt. In ieder geval: wat is jouw ervaring? Deel hem gerust hieronder. Misschien huilen we straks samen…
