Eerlijk: wist u dat wat in Nederland normaal is, in Azië vaak keihard als onbeleefd wordt gezien? Blijkbaar maken veel Nederlanders op reis zich hier schuldig aan—en eerlijk gezegd, ik betrapte mezelf er laatst ook nog op. Toch is het geen onschuldige vergissing. Sommige gewoonten zorgen in Japan of Zuid-Korea voor flinke verwarring, of ongemakkelijke blikken in het restaurant. Aanpakken dus—al is dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Waarom onze openheid niet overal werkt
In Nederland zijn we gewend om direct te zijn—zeggen waar het op staat, zonder doekjes eromheen. Mijn buurvrouw zegt wel vaker: “Hier weten we tenminste waar we aan toe zijn.” Maar als je dat één op één exporteert naar Azië, kun je zomaar in een sociaal mijnenveld stappen. Zo vertelde een vriend die is verhuisd naar Singapore dat de Nederlandse gewoonte om meteen “nee” te zeggen, zelfs op simpele vragen, voor Avondvierdaagse-niveau stress kan zorgen onder locals.
Niet dat ik voorzichtiger type ben—ik vroeg laatst in een Japans sushirestaurant gewoon: “Is er korting voor vaste klanten?” Nou, hun blikken waren genoeg. Wat hier slim voelt, komt daar supersnel over als grof. kortom, het gaat er niet alleen om wát je zegt, maar ook vooral hóe.
Handgebaren – een onverwachte valkuil
Je weet het misschien niet, maar zelfs een simpel gebaar zoals wijzen met je vinger (iets wat we in Nederland bij Albert Heijn om de vijf minuten zien) kan ongepast zijn in Aziatische landen. Volgens mijn collega uit Indonesië voelt het “alsof je een hond naar je toe roept”—en dat is geen grap. In plaats daarvan gebruiken mensen daar hun hele hand of een zachte knik. Even wennen, maar sneller om dan ik dacht, eerlijk gezegd.
- Voorbeeld uit het dagelijks leven: in Thailand noem je je leidinggevende nooit bij de voornaam, zelfs niet in de mail.
- In Japan mag je nooit je stokjes rechtop in de rijst zetten—dat symboliseert een begrafenis.
- Elkaar op straat groeten? In Korea eerder not done, tenzij je elkaar écht kent.
Kortom, elke sociale interactie daar is inderdaad een beetje een sociale puzzel. En misschien is dat ook wel de charme.
Wat je volgens experts beter kan laten
Als je binnenkort (of ooit) naar Azië reist, zijn er een paar dingen die je beter kunt vermijden. Maak bijvoorbeeld geen grapjes over uiterlijk of leeftijd. Mijn moeder zei vroeger al: “Hou het lekker bij het weer en eten, dat is veilig.” Bovendien: de rekening meteen willen splitten of halsoverkop naar je doel komen—dat werkt gewoon niet altijd. Even rustig aan, je tijd nemen en beleefd zijn, daar scoor je punten.
Drie praktische tips om niet als lompe Nederlander over te komen
- Observeer eerst. Kijk hoe mensen zich gedragen in restaurant of op straat—meestal zie je binnen een paar minuten wat wel en niet oké is.
- Gebruik je handen neutraal. Niet wijzen, niet zwaaien—beter een kleine buiging of een open hand.
- Wees niet té direct. Stel vragen voorzichtig (“Misschien zou het mogelijk zijn…?”), en laat ruimte voor nee zonder het woord te gebruiken.
niet dat dit je alle sociale misstappen scheelt—misschien ben ik gewoon te optimistisch—maar een beetje inleven doet wonderen. En als je een keer misgaat, nou ja, uiteindelijk zijn de mensen doorgaans meer vergevingsgezind dan wij zelf denken.
Conclusie: beter beslagen ten ijs dan naïef de mist in
Het voelt soms best oneerlijk: thuis zijn we trots op onze directheid en openheid, maar in Azië wordt dit snel opgevat als lomp. Toch is het leren van deze verschillen geen hogere wiskunde. Met een beetje aandacht (en af en toe even je mond houden—ik weet, lastig), voorkom je gênante situaties en laat je een sterke indruk achter.
Kortom: wie zich een beetje aanpast, ontdekt sneller het echte Azië. Dus: ga je binnenkort die kant op, of herken je jezelf hier stiekem in? Deel het in de reacties—Benieuwd hoe anderen dit aanpakken… Misschien doe ik het zelf wel helemaal fout.
