Iedereen kent wel zo’n plek in de buurt waarvan wordt gezegd: “Als je hier wat fluistert, gaat het uitkomen.” Klinkt als een sprookje, toch? En toch — op een regenachtige dinsdag, ergens tussen de Appie en het station, vroeg ik me ineens af: wat als er íéts in zat? Misschien ken je die oude wensput in Utrecht? Of dat kleine Mariakapelletje verderop in Maastricht. Nou, ik heb het geprobeerd, en nu denk ik dat het tijd is mijn ervaringen te delen — met alle twijfel en nuchterheid die je van een nuchtere Nederlander mag verwachten.
Waarom zoeken we naar magische plekken?
Op de middelbare school riep onze aardrijkskundedocent al: “Mensen willen altijd geloven in de kracht van plekken — van Lourdes tot die boom achter de blokhut.” En ergens heeft hij gelijk. Van kerken vol kaarsjes tot het stille ruisen van bomen: het lijkt alsof sommige plaatsen meer kunnen dan alle motivational quotes op LinkedIn. Misschien gewoon omdat we even willen geloven dat we niet alles alleen moeten doen — dat ook de stad, het bos, of zelfs het perron af en toe meewerkt.
Mijn eigen avontuur: een wens op de Mariaplaats
Maanden geleden — rond carnaval nog — liep ik langs die bekende Mariakapel in Maastricht. Wat een dag. Wind, lichte motregen, alle gesprekken van de ochtend nog in mijn hoofd. En ineens dacht ik: kom, waarom ook niet. Hand op het hekje, wens zachtug uitgesproken. Voelde ik mij stom? Zeker weten, een beetje dan. Maar ergens ook opgelucht.
- Stap 1: Zoek een plek die voor jou iets betekent (kan om de hoek zijn, of gewoon je balkon — waarom niet?)
- Stap 2: Bedenk echt duidelijk wat je wenst. Niet “rijk worden”, maar meer: “Dat ik volgende week durf te zeggen wat ik wil.”
- Stap 3: Neem een klein moment voor jezelf. Even geen telefoon, geen appjes.
- Stap 4: Fluister het, zing het, schrijf het op. Alles mag.
- Stap 5: Laat het los. Serieus. Niet blijven checken of het werkt, dat verpest het.
Of het werkt? Tsja, op wonderen ga ik niet wachten. Maar grappig genoeg kreeg ik die week ineens een onverwachte uitnodiging voor een leuk project. Of er een verband is — wie zal het zeggen. Mijn collega noemt het “confirmation bias”, mijn moeder zegt dat het gewoon lief is om even stil te staan bij wat je hoopt. Daar zit misschien wel de magie.
Kleine magie in grote steden: bekende plekken
Van Zaandam tot Nijmegen zijn er plekken waarvan men zegt dat wensen hier extra veel kans maken. In Utrecht heb je de wensput bij het oude stadhuis — vaak vol muntjes. In Den Bosch is de Sint-Janskathedraal populair, en in Groningen fluisteren studenten hun dromen bij de Martinitoren. Niet overal geloven mensen er heilig in, hoor, maar bijna iedereen kent wel iemand die “toevallig” geluk had na zo’n bezoek.
Onlangs in een groepschat: “Ik had een presentatie en durfde opeens alles te zeggen na een wens bij de Domtoren.” Misschien praat de stad soms een beetje met je terug — of verbeelden we dat gewoon omdat het fijn voelt om onderdeel te zijn van een groter verhaal. Zou kunnen.
Doe je zelf een wens?
Twijfel jij om het eens te proberen? Je hoeft er geen spirituele retraite van te maken. Een kwartiertje uit het raam staren, in stilte nadenken bij het IJsselmeer, of juist in de drukte van Rotterdam even je ogen dicht — alles telt. Het mooie: deze kleine rituelen verbinden je met de omgeving én geven je brein zoveel rust dat je straks vanzelf misschien de moed of inspiratie vindt die je stiekem zoekt.
Dus, als je vandaag of morgen toevallig langs zo’n magische plek komt — blijf even staan. Stel je wens, wees even stil. Je weet nooit of het helpt (alhoewel, misschien was het gewoon toeval, wie zal het zeggen…). Maar zo’n moment van rust? Dat werkt altijd, mijn buurvrouw zegt soms zelfs beter dan een vakantie.
In ieder geval ben ik benieuwd wat jullie denken of hebben meegemaakt. Laat een reactie achter, neem die vijf minuten, of deel de tip met iemand die het vandaag even kan gebruiken. In het ergste geval heb je — net als ik — gewoon een mooi verhaal voor de volgende borrel. En dat is ook wat waard, toch? Nou ja, zoiets dus.
