Heb je je ooit afgevraagd wat er gebeurt als je drie dagen lang je glimlach achterwege laat? Klinkt misschien raar — wie telt nu het aantal dagen zonder lachen? Toch bleek laatst tijdens een gesprek in onze groepsapp (“Ik heb de hele week geen enkele keer geglimlacht”, schreef een vriend) dat het verrassend vaak voorkomt. Ik had nooit gedacht dat dit zo’n effect op je psyche kon hebben, tot ik me er recent wat meer in verdiepte. Tijd voor een eerlijk, nuchter antwoord — zonder perfecte adviezen, maar mét feiten en een tikkie twijfel.
Kun je echt zonder lachen?
In Nederland schijnt de zon niet elke dag — en dat merk je meteen aan de gezichten in de trein. Maar wat gebeurt er feitelijk met je hoofd (en lijf) als je drie dagen niet lacht? Onlangs las ik onderzoek van de Universiteit Leiden: lachen blijkt toch niet zo ‘optioneel’ te zijn als we dachten. Psychologen zeggen zelfs dat korte periodes zonder glimlach al effect hebben op je stressniveau, je humeur — en zelfs je productiviteit op werk. Mijn buurvrouw, Annemieke, beweerde trouwens dat ze zich “opgepropt en sloom” voelt na zo’n serie ‘serieuze’ dagen.
Wat merken anderen aan je?
Mensen zijn sociale dieren, en lachen werkt aanstekelijk — dat weet iedereen die ooit op het terras heeft gezeten op de Nieuwmarkt. Als je expres niet lacht, reageren mensen op je als op een regenachtige maandag. Je valt misschien minder op, maar ik had nooit gedacht dat collega’s zo snel vragen of je wat mankeert (“Is er iets? Je lacht nooit meer”).
Sommigen trekken zich zelfs terug als je te lang ‘neutraal’ blijft. In een onderzoek uit Rotterdam werd het sociale gedrag van mensen zonder glimlach gemonitord: ze kregen minder complimenten, werden minder vaak aangesproken in winkels, en hadden gemiddeld 30% minder sociale interactie per dag. Niet voor iedereen desastreus — maar leuk is anders.
Zit er (wèl of niet) een voordeel aan?
Oké, even eerlijk: ik dacht eerst, misschien worden we juist efficiënter of serieuzer als we die glimlach een paar dagen parkeren. Maar psychologen zijn hier niet eenduidig over. Langer dan 48 uur niet lachen? Je cortisolspiegel stijgt, slapen gaat lastiger, én — volgens sommige recente studies uit Groningen — onthoud je minder van je dagelijkse bezigheden.
Toch hoor ik soms verhalen, bijvoorbeeld van een collega die net een zware deadline had (“Die week moest ik gewoon door, zonder fratsen. Het hielp me focussen, denk ik”). misschien werkt het bij sommigen dus — maar of het gezond is… daar ben ik zelf niet van overtuigd.
Kleine test: Kun je bewust 3 dagen niet lachen?
Doe eens gek, probeer het. Ik probeerde het vorige maand — en hield het 36 uur vol voor ik het opgaf toen mijn moeder een flauwe grap maakte tijdens het koken. Wat bleek? Je raakt je spontaniteit echt sneller kwijt dan je denkt. Practische tip: schrijf eens op hoe je je voelt tijdens zo’n ‘lachloze’ dag. Word je sneller moe? Krijg je hoofdpijn? In het onderzoek waar ik eerder over schreef, meldden deelnemers vaker ‘lusteloosheid’ en ‘een gevoel van afstand tot anderen’, soms al na een etmaal.
Waarom is lachen eigenlijk zo belangrijk?
- Stressniveau’s dalen — zelfs als je doet alsof
- Immuunsysteem krijgt een boost — lachende mensen zijn minder vaak verkouden (volgens, jawel, UMCU data)
- Beter contact met anderen — zelfs kassières bij de Albert Heijn lachen sneller terug
- Snellere verwerking van emoties — je hoofd is gewoon helderder
En hier komt het gekke: zelfs als je een neplach (‘forced smile’) opzet, registreren je hersenen dit deels als echte vrolijkheid. bizar toch?
Kortom…
Drie dagen niet lachen is niet per se gevaarlijk — maar het effect op je humeur, contacten en focus is duidelijk merkbaar. Ik ben er niet uit of het voor iedereen slecht uitpakt, maar persoonlijk was mijn experiment kort, ongemakkelijk en snel vergeten. Misschien doet het je niks, misschien verandert het je week — laat het even weten als je het probeert. In ieder geval, geef jezelf vandaag een reden om te (glim)lachen, al is het maar om een stomme reden…
